Krijg je er nog energie van?

Ben sinds afgelopen augustus voor mezelf begonnen. Het gaat goed. Ondanks dat ik het moeilijk vind om hardop uit te spreken kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat het goed gaat.

Met At Ease wil ik alleen maar dingen doen waar ik gelukkig van word. Opdrachten waar ik energie van krijg en die mij en de mensen waarmee ik werk een glimlach bezorgen.

Sinds deze week werk ik elke donderdag in Zwijndrecht. Elke donderdag van Lichtenvoorde naar Zwijndrecht en weer terug.

De momenten in de auto met een podcast of goede hip hop zijn rustmomenten. Momenten om op te laden en momenten om na te denken. Ik vind het heerlijk. Het geeft me energie!

In de Achterhoek vroegen mensen aan me of het wel rendabel is. Bijna 4 uur in de auto. In Zwijndrecht vonden ze het maar een pleuris eind en vroegen ze zich af of ze in de Achterhoek geen moeilijke leerlingen hebben om mee te werken. Aan beide kanten van het land moest ik telkens weer uitleggen waarom ik doe wat ik doe. Welke redenen en motivaties schuil gaan achter het aannemen van deze opdracht.

Moet ik eerst uitleggen waarom ik iets dus wel rendabel vind. Kan ik daarna, nadat ik een pleuris eind in de auto heb gezeten, weer hetzelfde verhaal vertellen.

Over zonde van de tijd gesproken.

Vraag gewoon eens dingen als: Vind je het leuk? Krijg je er energie van?

Dan is mijn antwoord ‘ja’

Positievere lading.

Tijd over.

Win Win.

Koffie?

Dit korte verhaal schreef ik op 3 februari 2022. We zitten ondertussen in 2024 en nog steeds ga ik elke donderdag met veel plezier naar het westen om te werken voor Indus actieve hulpverlening. In een 1 op 1 setting begeleid ik leerlingen op een actieve (boksen) manier en werken we aan uiteenlopende doelen.

Ondanks dat ik dit nog steeds met heel veel plezier doe begint het filerijden me steeds vaker op te breken. Tijd voor een balans. Wil ik dit nog blijven doen?

Ik moest denken aan gesprek die ik had met één van de leerlingen. We hadden het over vertrouwen. Waarom je wel of niet iets deelt met anderen. Hij zei: “Weet je, ik heb het gevoel dat als ik jou zou zeggen dat ik iemand heb vermoord je me dan nog niet gelijk veroordeeld. Dat je me eerst bevraagd op mijn kant van het verhaal. Dat vind ik zo fijn aan jou.”

Ik dacht aan deze blijk van waardering en kreeg een glimlach op mijn gezicht. Hier doe ik het voor!

Een andere leerling is weer op zoek naar begeleiding en heeft gevraagd of ik dat weer wil doen. Dit gaat gebeuren, maar tot die tijd hebben we dagelijks contact via de app. Ik krijg een verslag van zijn dag en help hem waar nodig om te relativeren en dingen anders te zien. Zo stuurde ik hem laatst: ‘Goeie beslissingen zijn niet altijd de leukste.’ Een week later stond hij voor mijn neus met een tegeltje met die uitspraak. Had hij voor me laten maken als blijk van waardering. Weer een grote glimlach.

Ik ga in gedachten andere leerlingen langs. De mooie momenten die we samen beleefd hebben. Hoe ik ze heb kunnen helpen. Ik denk aan de waardering die leerkrachten en ouders met enige regelmaat uitspreken.

Mijn werk daar bestaat vooral uit kijken. Kijken naar jongeren en ze daardoor echt zien. Dat geeft ze een fijn gevoel en is vaak al meer dan de helft van de oplossing. Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik besef dat ik daar ook gezien wordt. Dat geeft mij ook een fijn gevoel.

Ik kan niet wachten tot het weer donderdag is.